پیری بمب واقعی جمعیت
جوان بین: به گزارش جوان بین، خراسان رضوی باید بدانیم که بزرگترین چالش جمعیتی پیش روی جهان دیگر رشد سریع جمعیت نیست، بلکه پیری جمعیت است. آمادگی متفکرانه، تلفیقی از تغییرات رفتاری، سرمایه گذاری در سرمایه انسانی و زیرساخت ها، سیاست ها و اصلاحات نهادی و نوآوری های فناوری می تواند کشورها را قادر سازد تا با این چالش مقابله کرده و از فرصت های بوجود آمده توسط تغییرات جمعیتی استفاده نمایند.
مردم در سرتاسر جهان عمر طولانی تر دارند. امروزه بیشتر مردم می توانند انتظار داشته باشند که تا دهه ۶۰ عمر خود و پس از آن زندگی کنند. هر کشوری در جهان هم از نظر اندازه و هم از نظر نسبت افراد مسن در جمعیت، رشد را تجربه می کند. جمعیت رشد می کند اما سرعت آن درحال کاهش است؛ انتظار می رود جمعیت جهان در سال ۲۰۳۰ به ۸.۵ میلیارد نفر و در سال ۲۰۵۰ به ۹.۷ میلیارد و در سال ۲۱۰۰ به ۱۰.۴ میلیارد نفر برسد.
در سال ۲۰۲۰، نرخ رشد جهانی برای نخستین بار از سال ۱۹۵۰ به زیر یک درصد در سال کاهش پیدا کرد. نرخ ها در کشورها و مناطق متفاوت است؛ بیشتر از نیمی از افزایش جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ تنها در هشت کشور کنگو، مصر، اتیوپی، هند، نیجریه، پاکستان، فیلیپین و تانزانیا متمرکز خواهد شد. ۴۶ کشور کمتر توسعه یافته جزو سریع ترین کشورهای جهان از لحاظ رشد جمعیت هستند. پیشبینی می شود تعداد خیلی از آنها بین سالهای ۲۰۲۲ تا ۲۰۵۰ دو برابر شوند که فشار بیشتری بر منابع وارد و دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل را با چالش هایی مواجه می کنند.
جمعیت سالمندان در حال افزایش می باشد و پیشبینی می شود که سهم جمعیت ۶۵ ساله یا بالاتر جهان از ۱۰ درصد در سال ۲۰۲۲ به ۱۶ درصد در سال ۲۰۵۰ افزایش یابد. در سال ۲۰۵۰، ۸۰ درصد از سالمندان در کشورهای با درآمد پایین و متوسط زندگی خواهند کرد. سرعت پیری جمعیت بسیار سریع تر از گذشته است. در سال ۲۰۲۰، تعداد افراد ۶۰ سال و بالاتر، از کودکان کمتر از ۵ سال، بیشتر بود. بین سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۵۰، نسبت جمعیت بالای ۶۰ سال جهان تقریبا از ۱۲ درصد به ۲۲ درصد خواهد رسید.
تا سال ۲۰۳۰، از هر ۶ نفر در جهان یک نفر ۶۰ سال یا بیشتر خواهد بود. در این زمان، سهم جمعیت ۶۰ ساله و بالاتر از یک میلیارد در سال ۲۰۲۰ به ۱.۴ میلیارد افزایش خواهد یافت. تا سال ۲۰۵۰، جمعیت افراد ۶۰ ساله و بالاتر در جهان دو برابر خواهد شد (۲.۱ میلیارد). پیشبینی می شود تعداد افراد ۸۰ ساله یا بیشتر بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ سه برابر شود و به ۴۲۶ میلیون نفر برسد.
در حالیکه این تغییر در توزیع جمعیت یک کشور به سمت سنین بالاتر که بعنوان پیری جمعیت شناخته می شود از کشورهای با درآمد بالا آغاز شد (به عنوان مثال در ژاپن ۳۰ درصد جمعیت هم اکنون بالای ۶۰ سال سن دارند)، حالا در سنین پایین و متوسط است. تا سال ۲۰۵۰، دو سوم جمعیت بالای ۶۰ سال جهان در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی خواهند کرد.
کاهش مداوم باروری منجر به افزایش تمرکز جمعیت در سنین کار (بین ۲۵ تا ۶۴ سال) شده است و فرصتی برای رشد سریع اقتصادی سرانه بوجود آورده است. این تغییر در توزیع سنی فرصت محدود زمانی را برای رشد اقتصادی شتابان فراهم می آورد.
مهاجرت بین المللی تاثیر مهمی بر روند جمعیت در بعضی کشورها دارد. برای کشورهای پردرآمد بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰، سهم مهاجرت بین المللی در رشد جمعیت از موازنه موالید بیشتر از مرگ ومیر بود. طی چند دهه آینده، مهاجرت تنها محرک رشد جمعیت در کشورهای پردرآمد خواهد بود.
نرخ رشد هند در سال ۱۹۷۲ به ۲.۳ درصد رسید که حالا به کمتر از یک درصد کاسته شده است. در این دوره، تعداد فرزندان هر زن هندی در طول زندگی خود از حدود ۵.۴ به کمتر از ۲.۱ هم اکنون کاسته شده است به این مفهوم که هندی ها به نرخ باروری جایگزینی رسیده اند که در آن جمعیت دقیقا خویش را از نسلی به نسل دیگر جایگزین می کند.
نرخ باروری نزول کرده و نرخ مرگ ومیر با افزایش دسترسی به مراقبت های بهداشتی و پیشرفت در پزشکی کاسته شده است. جمعیت صفر تا ۱۴ سال و ۱۵ تا ۲۴ سال به کاهش ادامه خواهد داد در حالیکه جمعیت ۲۵ تا ۶۴ و بالای ۶۵ سال در دهه های آینده افزایش خواهند یافت. این کاهش مرگ ومیر زودرس برای نسل های متوالی که در افزایش سطح امید به زندگی در بدو تولد منعکس می شود، محرک رشد جمعیت در هند بوده است.
نرخ رشد جمعیت جهان در دهه های اخیر به میزان قابل توجهی کاسته شده است و پیشبینی می شود که به کندی ادامه دهد. همه گیری کووید-۱۹ با وجود حدود ۱۵ میلیون مرگ مستقیم و غیرمستقیم در رابطه با کووید-۱۹ و کاهش تقریبا دو ساله امید به زندگی در سرتاسر جهان در طول دو سال اول همه گیری، تنها اندکی بر اندازه و رشد جمعیت جهان تاثیر گذاشته است. باآنکه این بیماری همه گیر نابرابری ها را تشدید کرده و به صورت بالقوه بار اقتصادی جدیدی را در نتیجه علایم کووید طولانی بوجود آورده اما تاثیر آن بر باروری نامشخص است.
کشورهای دارای جمعیت سالخورده باید اقداماتی همچون بهبود پایداری سیستم های تأمین اجتماعی و بازنشستگی و ایجاد مراقبت های بهداشتی همگانی و سیستم های مراقبت طولانی مدت را برای انطباق برنامه های عمومی با نسبت رو به رشد افراد مسن انجام دهند.
برای به حداکثر رساندن مزایای بالقوه توزیع سنی مطلوب، کشورها باید در توسعه بیشتر سرمایه انسانی خود با اطمینان از دسترسی به مراقبت های بهداشتی و آموزش با کیفیت در تمام سنین و با ارتقای فرصت ها برای اشتغال مولد و کار شایسته سرمایه گذاری کنند. برای افرادی که قبلاً در گروه سنی ۲۵ تا ۶۴ سال قرار دارند، به مهارت نیاز است که تنها راه برای اطمینان از بهره وری بیشتر و درآمد بهتر است.
نرخ رشد جمعیت در کشورها، گروههای درآمدی و مناطق جغرافیایی به صورت قابل توجهی متفاوت می باشد. رشد در بین کشورهای کم درآمد و در آفریقا به صورت نامتناسبی بالاست و در بین کشورهای با درآمد متوسط و بخصوص بالا و در اروپا به صورت نامتناسبی پایین است. چیزی که به سرعت جهانی می شود اینست که پیری جمعیت، فراگیرترین و غالب ترین روند جمعیتی جهانی است که به علت کاهش باروری، افزایش طول عمر و پیشرفت گروههای بزرگ به سنین بالاتر است.
ساختار سنی جمعیت در طول سال ها بشدت تغییر کرده است. امید به زندگی جهانی از ۳۴ سال در سال ۱۹۱۳ به ۷۲ سال در سال ۲۰۲۲ افزوده شد و انتظار می رود این مسیر بلندمدت ادامه یابد. در همین حال، بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰، باروری در همه کشورهای جهان کاسته شده است.
مجمع عمومی سازمان ملل سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۰ را بعنوان دهه سالمندی سالم سازمان ملل اعلام نمود و از سازمان بهداشت جهانی خواست اجرای آنرا رهبری کند. دهه پیری سالم سازمان ملل متحد، همکاری جهانی است که دولت ها، آژانس های بین المللی، متخصصان، دانشگاه ها، رسانه ها و بخش خصوصی را برای ۱۰ سال اقدام هماهنگ، کاتالیزور و مشارکت برای تقویت زندگی طولانی تر و سالم تر گرد هم می آورد.
چالش های پاسخگویی به پیری جمعیت را باید در نظر گرفت. بعضی از افراد ۸۰ ساله دارای توانایی های جسمی و ذهنی مشابه خیلی از افراد ۳۰ ساله هستند. سایر افراد کاهش قابل توجهی در ظرفیت ها در سنین بسیار پایین تر را تجربه می کنند. یک پاسخ جامع بهداشت عمومی باید به این طیف وسیع از تجربیات و نیازهای سالمندان پاسخ دهد. همه کشورها برای اطمینان از این که سیستم های بهداشتی و اجتماعی آنها آماده استفاده حداکثری از این تغییر جمعیتی را دارند با چالش های بزرگی مواجهند.
زمانی که سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی تأسیس شد، تعداد کودکان زیر ۱۵ سال هفت برابر بیشتر از افراد ۶۵ سال و بالاتر بود. این گروه ها تا سال ۲۰۵۰، تقریبا به یک اندازه خواهند بود. تنها بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۵۰، سهم جهانی افراد ۸۰ سال و بالاتر تقریبا به ۵ درصد می رسد که این تغییرات نشان دهنده مجموعه عظیمی از چالش های بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در دهه های آینده است. پرداختن به همه این چالش ها مستلزم تغییرات معنادار در رفتارهای سبک زندگی، سرمایه گذاری های دولتی و خصوصی، اصلاحات نهادی و سیاستگذاری و نوآوری و پذیرش فناوری است.
پیری جمعیت، بالاترین روند جمعیتی جهانی است و همه گیری می تواند به ما بیاموزد که چگونه برای آن آماده شویم. پیری جمعیت مانند همه گیری کووید-۱۹، همراه با چالش های آن، فرصت هایی را برای جوامع فراهم می آورد تا جهت گیری مجدد و تجدید قوا کنند. واضح ترین نکته احتیاج به آمادگی بیشتر است. درس های سخت دیگر که از همه گیری آموختیم به شناسایی شکاف ها در مراقبت از صدمه پذیرترین جوامع، نقش فناوری برای ارتباط خانه ها، ارزیابی مجدد تعادل کار و زندگی خانگی که می تواند مزایای سلامتی بلندمدت داشته باشد، نیاز دارد و تمرکز مجدد بر اهمیت سلامت روان از آنجاییکه جهان بمب رشد جمعیت را از بین می برد و به دنبال تقویت خود در مقابل انفجار پیری جمعیت است، مسیری را برای ارتباط باردیگر رویکرد جهانی به پیری سالم پیشنهاد می کنند.
منابع
drishtiias.com
who.int
imf.org
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب