سیدان مطرح كرد؛
عرصه فرهنگ بدون امتداد اجتماعی به ساحت قدرت نمی رسد
به گزارش جوان بین، یک کنش گر اجتماعی اظهار داشت: کار تربیتی اگر به سمت رویکرد فرهنگی باشد، سویه اجتماعی پیدا می کند. عرصه فرهنگ بدون امتداد اجتماعی نمی تواند ما را به ساحت قدرت برساند
به گزارش جوان بین به نقل از مهر، چهارمین نشست «گپ سوره» با موضوع «قیام در شهر» و با گفتگویی درباره ی «الگوی کُنش سیاسی انسان انقلاب اسلامی» در خانه اندیشه ورزان اجرا شد. در این جلسه محمدصادق شهبازی، عباس بازدار، روح الله رشیدی، محمدامین سلیمی و سیدعلی سیدان به عنوان میزبان و کارشناس حضور داشتند.
در ابتدا سیدعلی سیدان کنش گر اجتماعی با اعلان اینکه تعدادی از موضوعات مهم و اساسی مجله سوره را در قالب گعده به بحث و گفت و گو خواهیم گذاشت سپس هدف نشست فوق را نوشتن یک روایت از میدان سیاست دانست و اظهار داشت: بحث مان این بود که در میدان سیاست باید چه نماییم و روایت ما باید متمرکز بر چه چیزی باشد. گفتیم بر نقاط آینده داری که در فضای انقلاب اسلامی به جنبش در آمدند و به تعبیری ذره هایی که قیام کردند و به جنبش درآمدند که آینده در میدان سیاست از آن این هاست. از طرفی می دانستیم در میدان سیاست راه های دیگری برای تصاحب مناسب سیاسی یا کُنش گری سیاسی و تأثیرگذاری سیاسی وجود داشته است.
وی افزود: یک مدل از این مساله به شکلی است که افرادی در مرکز بخاطر تحصیل ذیل افرادی قرار می گیرند و کنش سیاسی انجام می دهند که در مقابل ما گفتیم اگر کسی در سطح یک شهر و در فضایی که از کودکی وجود داشته است و فعالیت سیاسی را از همان زیست بوم خودش شروع نکرده باشد، این یک زیست غیرطبیعی و غیرواقعی خواهد داشت که در آینده واقعیت زدایی و بحران برای کشور تولید خواهدنمود. پس گفتیم باید در این مساله باید در نقاطی متمرکز شویم که کار واقعی سیاسی و تولید قدرت صورت می گیرد.
وی افزود: بخاطر همین روایت هایی از فعالان انقلابی دو شهر تبریز با محوریت آقای رشیدی و بوشهر با محوریت آقای بازدار را نوشتیم. ما کوشیدیم به سمت روای الگوی عمل سیاسی انسان انقلاب اسلامی چیست یا تشکیلات انقلاب اسلامی چیست برویم و بر این اساس بحث ما، بحث فرم حضور است که البته از یک معنا سرچشمه می گیرد. ما مدلهای مختلفی برای کُنش سیاسی داریم؛ این مدلها در جبهه انقلاب خیلی تجربه شده است و گاهی به اهداف رسیده ایم و گاهی نه؛ گاهی بچه های انقلابی اراده کرده اند و زورشان به کار رسیده است و اما گاهی موفق نبوده اند پس ما تجربه قوی شدن و حتی تجربه احساس عجز را داشته ایم. بطورمثال خواسته اند کسی فرماندار و شهردار شود، که شده است یا برعکس الگوی قوی شدن بچه های انقلابی در میدان سیاست الگوی کُنش باید چه باشد تا به قوی شدن نیروهای حزب اللهی منجر شود.
سیدان سپس با اعلان اینکه وقتی به ادبیات امام (ره) مراجعه می نماییم، می بینیم که کانون مرکزی و نحوه ورود ایشان به صحنه سیاست مفهوم قیام الله است، خطاب به رشیدی اظهار داشت: این قیام در عمل و در صحنه سیاست چه فرم و الگویی دارد؟ که رشیدی در پاسخ اظهار داشت: اگر به عقب برگردیم باید از نقطه فرهنگ شروع نماییم چون همه کُنش ها فرهنگ پایه است درحالی که در تجارب موجود پرواز از ساحت فرهنگ به ساحت قدرت و سیاست وجود داشته است؛ وقتی تجربه های سیاسی نیروهای انقلابی در مقام قدرت را بررسی می نماییم این لطمه را کشف می نماییم و عموماً در این مناسبات موفق نبوده ایم. من این پروسه را پروسه دوپینگی می دانم.
وی اضافه کرد: ما در این مسئله باید در پروسه فرهنگ، افرادی را برای ورود به عرصه سیاست تربیت می کردیم. این مساله مهمی است که کار فرهنگی چیزی است که با اجتماع ارتباط دارد و باید از میدان اجتماع عبور کند. شرط عبور نیروی های فرهنگی به عرصه سیاست باید ارتباط با عرصه اجتماع است.
این کنش گر اجتماعی اظهار داشت: کار تربیتی اگر به سمت رویکرد فرهنگی باشد، سویه ی اجتماعی پیدا می کند. عرصه فرهنگ بدون امتداد اجتماعی نمی تواند ما را به ساحت قدرت برساند بدین سبب اصلاح گری صورت نمی گیرد و اتفاقی که رقم می خورد، اتفاق دوپینگی است.
سپس، سیدان به قسمتی از سخنان رشیدی که درباره ی تولید قدرت بود اشاره نمود و خطاب به محمدامین سلیمی اظهار داشت: ما در مقابل تولید قدرت، کلمه مصرف را داریم. خیلی اوقات کار فرهنگی و سیاسی می نماییم که تولید قدرت نیست بلکه مصرف است چون بواسطه دریافت یک بودجه یک فعالیت انجام می دهیم. تفاوت تولید و مصرف قدرت کجاست؟ سلیمی در پاسخ اظهار داشت: در کشورمان یک انقلاب رخ داده که ما صاحب آن هستیم و این انقلاب حکومتی شکل داده است. انقلاب ما در یک نزاع تمدنی قرار دارد؛ هرچند خودمان خیر مطلق نیستیم اما همیشه می نگریم که ایرادات کجاست و بخاطر روی دست گرفتن این ایرادات از مردم یک سرمایه اجتماعی دریافت می نماییم و هدف اصلاح جمهوری اسلامی است تا در نهایت در نزاع نهایی پیروز باشیم.
وی با تاکید براینکه پروسه اصلاح جامعه ساده نیست، اضافه کرد: ما به معنایی علم زده شده ایم یعنی به مفهوم تکنیک و نیوتن پس ناامیدی هایی که سال قبل دراین زمینه وجود داشت بخاطر این بود که فکر کردیم کلان ایده های ما شکست خورده است.
در ادامه، سیدان خطاب به بازدار اظهار داشت: در این راه آیا می توانیم در جستجوی الگوی خودمان باشیم؛ یک الگو که قدرت را فقط مصرف نمی کند بلکه تولید کننده است؟
بازدار در پاسخ با اعلان اینکه تجربه زیسته ما از دهه ۸۰ شروع می شود و ما در این راه فرماندار عزل و نصب کرده ایم پس در میدان سیاست تجربه های زیادی داریم، اظهار داشت: ما طی سال ها تجربه کُنش سیاسی انسان کامل را سپری کرده ایم و البته کُنش های سیاسی متفکرین انقلاب اسلامی را مطالعه کرده ایم و از این مسیر به یک قواعد رسیده ایم که البته الگو نیست.
وی به جملاتی از شهید بهشتی که بیان کرده بودند، در مقاطعی با رشد سرطانی در اسلام روبرو می باشیم، اظهار داشت: شهید بهشتی معتقد می باشد در بعضی مقاطع بخاطر این که هسته به درستی شکل نگرفته است، رشد صورت گرفته، رشد سرطانی است و مضر است. این سخن شهید بهشتی مربوط به سال ۱۳۵۶ است. ایشان درباره ی رشد سرطانی معتقدند یعنی این که ما یک بار از ساحت فرهنگ به سیاست بپردازیم؛ یا این که به خاطر یک خلأ فرد از یک جایگاه غیرمرتبط به سیاست وارد شود.
این کُنش گر اجتماعی اظهار داشت: یک بار فضای فرهنگی یک تشنگی را در جامعه به وجود می آورد و سپس فرد یا یک جریان به قدرت می رسد درحالی که آمادگی لازم در فرد یا گروه وجود ندارد. اینجاست که شهید بهشتی ۵ لایه مخاطب را ترسیم می کند و می فرمایند اگر گروه اول کمیت آن به کیفیت لازم نرسید، و جریانی به لایه بیرونی برسد و پیروز قدرت شود، آن زمان این قدرت ناپایدار است و طولی نخواهد کشید که فضای جامعه شما را پایین می کشد و یا رهبر آرمان طلب به رهبر رفاه طلب تبدیل می شود. شهید بهشتی خیلی نگران این مساله بوده است.
بازدار به سلسله سخنرانی های قبل از انقلاب رهبر معظم انقلاب در مسجد هدایت اشاره نمود و اظهار داشت: این فعالیت فرهنگی سیاسی است؛ ایشان این مساله را به خوبی پیش می برد و اگر چنین جلساتی در لایه های اجتماعی خودش را نشان دهد یا حاکم تغییر رفتار می دهد و یا این که حاکم تغییر پیدا می کند و شخص دیگری حاکم می شود.
سیدان در ادامه به محمدصادق شهبازی اظهار داشت: سوداگر ۳۰۰ کتاب نوشته است تا بتواند یک جریان سیاسی راه اندازی کند؛ آیا کسی بخواهد تولید قدرت کند نباید متمرکز شود و تولید گفتار سیاسی کند؟ در میان عدالت خواهان کسانی مثل شهبازی و رشیدی وجود دارند که می روند و کاری که فکر می کنند کار سیاسی را به گفتار سیاسی تبدیل کنند تا این گفتار نیرو خلق کند. آیا این کار الگوی تولید قدرت برای امت حزب الله نیست؟ هدف ما پیدا کردن چنین روش های برای حزب الله است.
محمدصادق شهبازی در پاسخ با تأکید بر این که بالاتر از روش، راهبرد است، اضافه کرد: من همیشه این مثال را می گویم و شکست محمد سرافزار در صداوسیما را با مصطفی احمدی روشن مقایسه می کنم. این دقیقاً مثال خوبی است که چرا سرافرازی که فکر می کند چون چند نفر را در صداوسیما جابه جا کرده است، اتفاقی رقم نمی خورد و فکر می کند فقط باید چند گزارش از معضلات نوشت و در نهایت به جایی می رسد که بودجه او بطورکامل بسته شده است و مجبور به استعفا می شوداما مصطفی احمدی روشن می فهمد کجاست؛ او می داند وارد بحث انرژی هسته ای در دورانی شده است که دوران تعطیلی آنست پس پیچیدگی دارد و عده ای در درون حاکمیت موضوع و اهمیت آنرا نمی فهمند پس باید یارگیری کند و کارش را جلو ببرد و شناخت و از تمام ظرفیت ها برای حل مسئله استفاده نماید.
وی اضافه کرد: من همیشه راهبرد را در حلقه فرهنگ، اجتماع و سیاست می دانم؛ نمونه موفق این راهبرد احمدی روشن است که می گوید من باید جبهه سازی کنم و در این جبهه سازی که صورت می گیرد یک بخش گفتمان و تولید ادبیات لازم است که با کمک امام جمعه و فرمانده سپاه و دولت صورت می گیرد؛ این زمانی است که جمهوری اسلامی اولویت دارد موضوع هسته ای جلو برود پس در این مقطع زمانی نیز این لوازم نیاز بوده است که باید مردم محور باشد.
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب