هادی حجازی فر در جشنواره فیلم کوتاه تهران چه گفت؟
جوان بین: هادی حجازی فر در جشنواره فیلم کوتاه تهران اظهار داشت که اگر بجای برگزار کنندگان این رویداد بود، بازیگران حرفه ای را داور نمی کرد.
هادی حجازی فر نویسنده، کارگردان و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در نشست تخصصی "هدایت بازیگر" چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران عنوان کرد: من کامل برای نقشم می جنگم، چیزی را که نتوانم درک کنم حضور در آنرا نمی پذیرم و نمی توانم بازی کنم.
به گزارش جوان بین به نقل از ستاد خبری جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، نشست تخصصی هادی حجازی فر بازیگر سینما با عنوان «هدایت بازیگر» با دبیری احمد الستی پژوهشگر و استاد دانشگاه عصر روز ۲۹ مهرماه در پردیس ملت محل برگزاری چهل و یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران انجام شد.
حجازی فر در آغاز این کارگاه اظهار داشت: من برای حضور در نشست پرهیز داشتم چون فکر می کنم تجربیات هر کسی باتوجه به کاراکتر و زندگی اش به شدت شخصی است، قابل تعمیم نیست و نمی شود به عنوان یک فرمول ارائه کرد.
وی تصریح کرد: من سال ها مخاطب این جشنواره بودم و تلاش می کردم ببینم و یاد بگیرم ولی این ها برمبنای تجربیات شخصی است. آن چه ما در دانشگاه یاد گرفته ایم در برخورد با کار و موانع، چندان به من کمکی نکرد و فقط یک دانش به من داده است. هدایت بازیگر امر دوم است. همانطور که مدیریت عوامل حرف اول را می زند مدیریت بازیگر هم مهم می باشد. این را هم باید بگویم بازیگران افراد حساسی هستند. یک روز با حال خوب، یک روز با حال بد سر کار می آیند. بطورمثال اگر کسی من را سر کار ببیند می گوید او دو قطبی است! چون احوالات متفاوتی را تجربه می نماییم.
وی با اعلان اینکه کار در تئاتر به من در سینما بسیار کمک کرد، توضیح داد: من بسیاری از فیلم نامه ها را رد کردم چون در آن خواندم «هادی با صدای بلند می خندد» این در حالیست که من اصلا نمی توانم با صدای بلند بخندم البته به آنها نمی توانم این دلایل را بگویم چون احساس ضعف در مقابل این ماجرا می کنم. و مدیریت یعنی کشف تواناهایی یک بازیگر.
حجازی فر اظهار داشت: نباید بازیگر را به چیز دیگری تبدیل کرد چون در این صورت تاثیرگذاری روی مخاطب ندارد. باید برخی خاصیت های شخصیتی خودشان را لحاظ نماییم. باید انتخاب درست و مطالعه روی خاصیت های آن فرد داشته باشیم خیلی وقت ها من خاصیت های بازیگر را به فیلم نامه اضافه می کنم. در «موقعیت مهدی» همه نابازیگر بودند به نحوی که در بعضی جاها با هم دعوا می کردیم ولی یکی از بازیگران چشم هایی که داشت خیلی از ضعف های فیلم نامه ای من و البته بازیگری او را می پوشاند. من آن آدم را به خاطر چشم هایش انتخاب نموده بودم اینها چیزهایی است که کار ما را بکر می کند. خیلی وقت ها این امتیاز کارگردانی است. مخصوصاً در شهرستان ها محدودیت بازیگر وجود دارد ولی اتفاقا در آنجا باید سراغ آنهایی که بازیگر نیستند بروید و آنها را برمبنای یک ویژگی، یک خنده و... انتخاب کنید و این یعنی مدیریت بازیگر.
بازیگر «ایستاده در غبار» مطرح کرد: بسیاری از دوستان دوست دارند بازیگر حرفه ای در کارشان بیاورند بطورمثال یک زمانی من سالی چند فیلم کوتاه بازی می کردم و می گفتم این زکات کار من است اما برخی فیلم نامه ها را رد می کنم و نمی فهمم که چرا باید من در آن حضور داشته باشم. پیشنهاد من این است که گرفتن بازی از نابازیگران را تست کنید.
حجازی فر مطرح کرد: من کامل برای نقشم می جنگم، چیزی را که نتوانم درک کنم حضور در آنرا نمی پذیرم و نمی توانم بازی کنم. اگر جهان خودرا بسازید آن گاه وقتی با یک بازیگر حرفه ای هم صحبت کنید حضور در کار شما را می پذیرد.
این بازیگر بیان کرد: در نهایت یک هارمونی باید در یک اثر وجود داشته باشد. من وقتی پنج بازیگر دارم بدنبال نقطه قوت آنها می گردم چون می دانم اگر انتظار دیگری از آنها داشته باشم برآورده نمی گردد. گاهی می بینید یکی نگاه عجیب و غریبی دارد پس باید از آنها استفاده کنید همین بازیگر را می بینید صدای خوبی ندارد پس باید صدا را از او دریغ کنید چون ما بازیگر ۶ دانگ نداریم. اغلب بازیگران عشق گریه هستند و فکر می کنند ماجرا تمام است ولی تو در مقام بازیگری باید بدانی مجموعه بازی ها چگونه است خیلی وقت ها بابت یک نوع بازی تشویق شده ام اما بعداً دیده ام که چقدر بد شده است. چون مهم این است که همه بازیگران خوب باشند وقتی تنها به یک بازیگر توجه کنید تبدیل به سرطان می شود و مقابل شما عمل می کند. مدیریت یعنی این که بین داشته ها و نداشته هایتان هارمونی ایجاد کنید. هر کسی اثر انگشت خودرا هم دارد.
وی اظهار داشت: من لهجه دارم و تا چند سال پیش اهتمام می کردم آنرا از ببین ببرم و جلوی بسیاری از جریان ها، آدم ها، فیلم ها مرعوب بودم ولی سه چهار سال پیش فهمیدم چیزی که از آن فرار می کردم شامل کودکی من، ترک بودن من، پدر و مادرم است من تلاش می کردم این خاصیت ها را از بین ببرم ولی بعدها تلاش کردم بر همان تکیه کنم چون این اثر انگشت من است من این اثر انگشت را
در خوی، در کودکی خودم و روی درخت های خانه مان پیدا کردم این برای من یک سرمایه بود و این موجب شد اعتماد به نفس پیدا کنم، بجنگم و تبدیل به چیزی شوم که شکل خودم است. اگر هر کسی بتواند اثر انگشت خودرا پیدا کند موفق می شود.
حجازی فر اظهار داشت: فیلم دیدن و کتاب خواندن خوب است اما به شرط آنکه مقهور و مرعوب آن نشویم. برای من در مقام بازیگر کسی جذاب است که برمبنای داشته ها و فرهنگی که از آن آمده چیز جدیدی ارائه دهد.
وی اظهار داشت: پنج، شش سال پیش یک فیلم کوتاه ساختم و فیلم خوبی هم شد، دو روز از فیلمبرداری که گذشت می خواستم ببینم می توانم برای مخاطب حسی ایجاد کنم یا نه که از این قضیه ترسیدم و اهتمام کردم ماجرا را از دید کاراکترهای مختلف نشان بدهم. پس از دو روز هرچه فیلم گرفته بودم دور ریختم و باردیگر آنرا ساختم که به نظرم خوب شد. من الان فیلم های کوتاه خوبی از مناطق ترک نشین می بینم اما هیچ ربطی به آن جغرافیا ندارند. در یزد و نورآباد فیلم می سازیم و فکر می نماییم یزد و آدم هایش برای فیلمسازی کافی نیست این احساس ناکافی بودن در بازیگری هم وجود دارد. خواهشی از شما دارم، این که خودتان باشید، اثر انگشت داشته باشید مهم نیست که هادی حجازی فر کار شما را دوست داشته باشد یا نه. هنوز هم البته برای خود من هم ادا درآوردن و مقبول بودن در نزد دیگران وجود دارد ولی اهتمام می کنم آنرا از بین ببرم.
وی اظهار داشت: اگر جای برگزارکنندگان جشنواره بودم، بازیگران حرفه ای را از قضاوت فیلم ها کنار می گذاشتم. من در کارگردانی خیلی دیکتاتور هستم. ما خیلی وقت ها به برخی خاصیت های خودمان واقف نیستیم و کارگردان بهتر می تواند این کار را کند. خیانت بزرگی که به سینمای ایران می شود این است که صاحبان سرمایه برای ورود بازیگران جدید به سینما ریسک نمی کنند. چند سال پیش کاری به من پیشنهاد شد و یک بازیگر دیگر را معرفی کردم و گفتم حاضرم دستم را گرو بگذارم که او سیمرغ می برد و تبدیل به ستاره می شود اما کسی قبول نکرد.
حجازی فر اظهار داشت: زمستان امسال یک فیلم کوتاه می سازم و حتما از نابازیگران استفاده می کنم. روابط انسانی همیشه برای من جذاب بوده و هیچ چیزی جذاب تر از مطالعه روی انسان ها برایم نبوده است. برخی بازیگران بازیگر مدیوم، برخی بازیگر کلوز و برخی بازیگر لانگ شات هستند.
وی اظهار داشت: من همیشه حواسم به تدوین هست و حتی جای کات ها را پیش بینی می کنم تا کار با من تمام شود و تدوین گر مجبور شود از تصاویر من استفاده نماید، راکورد حسی هم بسیار اهمیت دارد. به نظرم فیلم در تدوین ایجاد می شود، بازیگران خوب، تدوین را به خوبی می شناسند. بازیگری که تدوین را بداند در کارش شکست فاجعه بار ندارد. او همین طور اشاره کرد: یکی از شانس های بزرگ من کار با مهدویان بود، کارش مثل یک ورکشاپ برای ما بود بطورمثال زمان تدوین همه ما حضور داشتیم. شانس کار با مهدویان آن موقع بسیار عالی بود، ما سر «ماجرای نیمروز» روزهایی که تعطیل بودیم هم سر صحنه می رفتیم چون مهدویان به ما امکان مشارکت می داد. هر بازیگری که می خواهد شکست نخورد باید تدوین بداند. من معتقدم فیلم کوتاه مقدمه ای برای سینمای حرفه ای است.
چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار تا ۲ آبان در پردیس سینمایی ملت درحال برگزاری است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب