به بهانه اكران فیلم عزیز ؛
کدام فیلم سازان به سراغ آلزایمر رفتند؟
جوان بین: جوان بین: سینمای ایران همیشه تلاش نموده است به موضوعات مختلفی از زندگی روزمره مردم بپردازد و موضوع «آلزایمر» هم یکی از این مباحث است.
به گزارش جوان بین به نقل از ایسنا، آلزایمر یک بیماری زوال عصبی است که به طور معمول به کندی شروع می شود و به تدریج رو به وخامت می رود. این بیماری خیلی از خصوصیات رفتاری و هیجانی افراد را نیز تحت تأثیر قرار داده و سبب بروز ناراحتی هایی از قبیل علایم افسردگی، علایم روانی و نیز رفتارهایی مثل آشفتگی، سرگردانی، پرخاشگری و خشونت در این بیماران می شود.
آلزایمر بیماری است که شاید در هر خانواده ای در میان نزدیکان یا آشنایان دور هر فردی شایع باشد و خانواده هایی باشند که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، اما نکته مهم در مورد این بیماری این است که در هر فردی این بیماری به گونه ای متفاوت ظهور و بروز می کند. اتفاقی که حالا سوژه یک کارگردان برای ساخت فیلمش شده است. فیلم «عزیز» ساخته مجید توکلی دقیقا روایت مادری است که گرفتار بیماری آلزایمر و در جریان بیماری گرفتار چالشی خاص می شود.
به بهانه این فیلم که برشی از زندگی یک بیمار آلزایمری است مروری می نماییم بر تلاش سینماگران ایرانی در طول سالهای قبل برای نشان دادن دردها و رنج های بیماران آلزایمری و خانواده هایشان.
جدایی نادر از سیمین(۱۳۸۹)
این فیلم پنجمین اثر اصغر فرهادی بود که بغیر از موفقیت و استقبال خوب داخلی، زمانی در صدر پرفروش ترین های نمایش جهانی قرار گرفت. این فیلم مجموعا ۵۲ جایزه جهانی را از آن خود کرد و برای نخستین بار سینمای ایران را صاحب مجسمه اسکار کرد.
فرهادی دربارهٔ ایدهٔ ساخت این فیلم اظهار داشته بود: «من یک تصویری در ذهن خود داشتم که بعدها متوجه شدم از ماجرایی شکل گرفته که زمانی برادرم برایم تعریف کرده بود؛ مرد میان سالی که پدر پیر و دچار آلزایمر خودرا تنهایی حمام می کند. این تصویر مانند دکمه ای بود که من را وادار کرد برایش کت بدوزم».
بدون تردید این فیلم یکی از بهترین پرداخت های سینمای ایران به موضوع آلزایمر شمرده می شود که اساسا گره اصلی و ابتدایی درام را با همین بیماری پدر نادر طراحی می کند. اگر فیلم را به یاد داشته باشید گره اصلی بین زندگی نادر و سیمین که مانع از مهاجرت آنها می شود بیماری آلزایمر پدر نادر است. توجه نادر به پدرش زندگی این زوج را به سوی طلاق می برد اما نادر از پدرش دست نمی کشد. شاید یکی از زیباترین صحنه های این فیلم همان سکانسی است که نادر در حمام درحال شستن پدرش است و یکی از احساسی ترین لحظات سینمای ایران را رقم می زند.
البته از نویسندگی این اثر که برعهده اصغر فرهادی است نباید غافل شد، سکانس مربوط به دادگاه نادر و سیمین و دیالوگ هایی که میان هم رد و بدل می کنند گواه این مساله است، در همین دادگاه جمله «من که می فهمم اون پدرمه» بی شک یکی از دیالوگ های ماندگار سینمای ایران است.
جدایی نادر از سیمین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب