در نکوداشت خسرو سینایی چه گذشت؟
به گزارش جوان بین، قاسم قلی پور تهیه کننده معتقد است: خسرو سینایی فردگرا نبود.
مراسم بزرگداشت زنده یاد خسرو سینایی همراه با نمایش فیلم «در کوچه های عشق» عصر روز گذشته در سالن فردوس موزه سینما انجام شد.
به گزارش جوان بین به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی موزه سینما، بعد از نمایش فیلم «در کوچه های عشق»، علی لقمانی فیلمبردار و از همکاران نزدیک زنده یاد سینایی اظهار داشت: امروز به یاد خسرو سینایی یکی از آثار باارزش کارنامه ایشان را دیدیم. همینطور افرادی که به صورتی با آقای سینایی در ارتباط بودند در جمع ما حضور دارند. معمولاً زمانی که هنرمندان از دنیا می روند، ارتباط شاگردان و همکاران با خانواده او قطع می شود اما دراین خصوص سینایی یک استثنا بود.
«در کوچه های عشق» شبیه بداهه نوازی موسیقی است
وی ادامه داد: شاگردان اولیه خسرو سینایی در دهه شصت، انجمن فارغ التحصیلان مدرسه فیلمسازی باغ فردوس را تشکیل دادند و همواره در طول قریب به چهل سال، با او و خانواده ایشان در ارتباط بودند.
لقمانی اشاره کرد: زمان ساخت فیلم «در کوچه های عشق» در آبادان امکانات چندانی وجود نداشت و البته فرصتی که برای ساخت این اثر بوجود آمده بود هم نباید از دست می رفت. در آن مقطع هم مانند امروز برای دریافت مجوزهای فیلمبرداری، وجود فیلم نامه یک اصل بود. اما سینایی از مدیرعامل وقت فارابی اجازه گرفت تا بدون عرضه فیلم نامه بتواند این فیلم را کارگردانی کند.
وی اضافه کرد: در زمان فیلمبرداری این فیلم مجبور شدیم تا در ساعات مختلف روز همچون هنگام ظهر که دمای هوا به بالای ۵۰ درجه می رسید، به فیلمبرداری ادامه دهیم. سینایی تسلط بسیار خوبی بر موسیقی و ریتم داشت. او به صورتی با همه هنرها و مقوله فرم آشنا بود و این مساله در شیوه و نتیجه نهائی آثارش بسیار موثر بود.
لقمانی با اعلان اینکه در این فیلم هیچ نمایی آرشیوی وجود نداشته و هر آن چه که در تصویر می بینیم، ساخته و فیلمبرداری شده است، اضافه کرد: سینایی برای ساخت این فیلم از خاطرات جنگ زده هایی که در تهران اسکان داده شده بودند هم استفاده کردند و قرار بر این شد که برمبنای کلیاتی از این خاطرات، فیلمبرداری اثر شروع شود و هر شب قبل از آغاز به کار مشخص می شد که روز بعد مقرر است چه سکانس هایی را به عاقبت برسانیم و این مساله از پیش مشخص نبود. البته سینایی دارای یک ذهنیت مشخص نسبت به قصه فیلم، موضوع، فضاها و ساختار بود.
این فیلمبردار پیشکسوت بیان داشت: زنده یاد سینایی بواسطه کار در سینمای مستند به صورتی پختگی دست پیدا کرده بود و به این علت توانست این فیلم را به عاقبت برساند. ساخت «در کوچه های عشق» شبیه بداهه نوازی موسیقی بود. در چنین آثاری ترکیب و تشخیص گروه اهمیت بسیاری دارد و تنها یک گروه عاشق، ساعی و خلاق می توانستند در چنین فضایی فعالیت کنند. در این فیلم همه عوامل علاوه بر تخصص های خود به کارهای دیگری هم مشغول بودند.
وی اظهار داشت: نکنه مهم دیگر درباب آقای سینایی این بود که او به همه افراد گروه توجه می کرد و این مساله در شخصیت او بسیار برجسته بود.
زندگی سینایی پر از نظم بود
در ادامه گیزلا سینایی، همسر زنده یاد خسرو سینایی اظهار داشت: بسیار خوشحالم که در این جمع حضور دارم و در تمام مسیر هم احساس بسیار خاصی داشتم. مطمئن هستم که آقای سینایی حالا نظاره گر این جمع هستند. چند سال بعد از ساخته شدن این فیلم، یک تور به بازدید از مناطق جنوب کشور اختصاص پیدا کرد و من هم توانستم از شهر های خرمشهر و آبادان بازدید کنم. آقای سینایی برای هنرجویان آبادانی ورک شاپ برگزار کردند و تازه با دیدن این شهر متوجه شدم که مردم این منطقه در دوران جنگ چه شرایط دشواری را تجربه کرده اند و فیلم «در کوچه های عشق» هم نمایانگر همین مساله است.
وی اضافه کرد: زمانی که تازه جنگ تمام شده بود، سینایی تصمیم گرفت تا فیلمی در این منطقه کارگردانی کند، چونکه گذشت زمان می توانست سبب شود تا خرابی های حاصل از جنگ به مرور ترمیم شود. سینایی قصد داشت تا ساخت یک فیلم بدون سناریو را تجربه کند، ایده ای که اجرا کردن آن بسیار دشوار بود و آقای لقمانی در این راه بسیار همراهی کرد.
گیزلا سینایی تصریح کرد: فیلم هایی همچون «در کوچه های عشق» سبب می شود تا قدر زندگی و صلح را بیشتر بدانیم و برای برقراری آن تلاش نماییم. من خود هم در دوران جنگ دوم جهانی به دنیا آمدم و در حدود ۱۲ سال در ایران زندگی کردم و امیدوار هستم جهان شاهد دوران زیباتری در آینده خود باشد.
همسر زنده یاد سینایی بیان کرد: سینایی دارای دو خصوصیت مهم بود، اول نظمی ویژه که در سراسر زندگی او حضور داشت و دیگری عکس العمل بموقع که به نظرم ریشه در ساخت مستندهای بسیار توسط او دارد. او حین کار هیچ صحنه ای را از دست نمی داد و زمانی که برای فیلمبرداری به آبادان رسیدند، عده ای درحال فرار از شهر بودند و او توانست از این عمل در جریان فیلم استفاده نماید.
سینایی برای من آموزه های زیادی داشت
در ادامه فریدون شیردل فیلمبردار سینما و از همکاران زنده یاد خسرو سینایی اظهار داشت: یکی از خصوصیات مهم آقای سینایی، وجود نظم بسیار در زندگی و کار او بود که هیچگاه از آن تخطی نمی کرد. بعنوان مثال زمانی که هنرجوی دوره باغ فردوس بودیم، اگر دیر به کلاس می رسیدم از ورود به کلاس خودداری می کردیم. من قبل از «در کوچه های عشق» کارهای متفرقه زیادی همچون آثار دانشجویی را به همراه آقای سینایی کار کرده بودم. اما هنگام فیلمبرداری این اثر، گویی با یک خسرو سینایی دیگر مواجه شدیم و او با جدیت کار خودرا پیش می برد.
شیردل اشاره کرد: بخش های خیلی از این فیلم بصورت مطلق روشی مستند گونه دارد، اما با این وجود بازیگران در صحنه حضور دارند و کارهای محوله خودرا انجام می دهند. همینطور مساله عدم وجود امکانات هنگام فیلمبرداری ما را به شدت آزار داد. نکنه مهم برای من بالاتر از هر چیز دیگری، تسلط عجیب آقای سینایی بر آن چه که انجام می دادیم بود.
این فیلمبردار بیان داشت: «در کوچه های عشق» برای من آموزه های بسیاری داشت که توانستم از آنها برای سایر کارها هم بهره ببرم. من همیشه سینایی را فردی منظم دیدم و این مساله برای من بسیار موثر واقع شد و تلاش کردم تا این تکنیک را در سایر کارهای خود هم اعمال کنم.
خسرو سینایی فردگرا نبود
قاسم قلی پور تهیه کننده و از همکاران زنده یاد سینایی هم در رابطه با او اظهار داشت: زمانی که برای بازدید لوکیشن همراه سینایی به ماهشهر رفته بودیم، از رادیو شنیدیم که عراق به کویت حمله کرده است. قرار بود همان روز عصر گروه آقای لقمانی سکانسی را در آتش نشانی فیلمبرداری کنند اما من به سینایی گفتم می توان بجای آن، فرار کویتی ها را ثبت نماییم. در نتیجه توانستیم صحنه ای اعجاب آوری را فیلمبرداری نماییم. من در کارهای زیادی در خدمت آقای سینایی بودم و باید بگویم که او هیچ گاه فیلمسازی فردگرا و خودنما نبود و این خصوصیت در ایشان برای من همواره دلپذیر بوده است.
سینایی زیر و بم سینما را می دانست
نظام الدین کیایی، صدابردار پیشکسوت سینما هم در رابطه با سینایی اظهار داشت: در رابطه با هر اثر خسرو سینایی می توان ساعت ها به صحبت و گفت و گو پرداخت. من از هجده سالگی و در شهر وین با خسرو سینایی آشنا شدم و بعد از فیلم «یار در خانه» به دوستان صمیمی و نزدیک یکدیگر تبدیل شدیم. این فیلم بر طبق مستند «مرثیه گمشده» فیلمبرداری شد که در رابطه با حمله به لهستان در جنگ جهانی دوم بود.
وی تصریح کرد: سینایی هیچگاه بدنبال نشان دادن خود نبود، بلکه همواره تلاش می کرد تا دیگران در کانون توجه قرار بگیرند و این خصوصیت مربوط به ذات درونی او بود. سینایی به تمام زیر و بم های سینما آشنا بود و می توانست در جشنواره های بسیاری حضور پیدا کند و دیده شود، اما مساله این بود که عمدتا تنها ده درصد توقعات او از جانب تهیه کننده ها در اختیارش قرار می گرفت.
سینایی همیشه زمان تدریس می ایستاد
رهبر قنبری، فیلمساز و از شاگردان سینایی هم بیان داشت: من از یک خانواده کم بضاعت وارد سینما شدم و این مساله برای من کمی ترسناک بود و درآمد خودرا از راه معلمی به دست می آوردم. من چند سال شاگرد خسرو سینایی بودم و به یاد ندارم که او هیچگاه هنگام تدریس نشسته باشد آن هم در صورتیکه کلاس های وی عمدتا نزدیک به سه ساعت به طول می انجامید. این مساله موجب شد که من هم چنین کاری را در شیوه تدریس خود انجام دهم.
در ادامه هم افرادی همچون فرهاد ورهرام، ارد عطارپور و… به ذکر خاطراتی از همکاری خود با زنده یاد خسرو سینایی پرداختند.
در این مراسم افرادی همچون علی لقمانی، گیزلا سینایی، فرهاد ورهرام، نظام الدین کیایی، قاسم قلی پور، رهبر قنبری، میترا مهتریان، فریدون شیردل، عباس یاری، ارد عطارپور، همایون علیخانی و... حضور داشتند.
منبع: javanbin.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب