وقتی شرم كودكان را به سكوت وامی دارد
جوان بین: كودكان به سبب بی دفاع بودن و لطمه پذیری بالایشان مستعد آزاردیدگی بیشتری در جامعه هستند. بعضی از آنها نظیر كودكان كار، گاه برای رسیدن به حداقل معیشت حاضرند در مقابل آزارهای روانی و جسمی سكوت كنند و حتی خود تن به آزارهایی دهند كه زندگی برایشان به وجود آورده است اما گاهی نیز شرایط متفاوت می باشد، این آزارها از طرف والدین بر كودكان وارد می شود و كودك به سبب عدم اطلاع از حقوق خود شرایط را می پذیرد و سكوت می كند.
به گزارش جوان بین به نقل از ایسنا، اغلب کودکان در معرض خشونت از اطلاع رسانی این مساله ترس دارند، تصور می کنند با بیان موضوع انگشت بهتان سوی خودشان گرفته می شود و چون نمی توانند از خود دفاع کنند در نهایت مقصر اصلی شناخته می شوند. گاهی هم با شرایط آزار در زندگی بزرگ می شوند و بدون آگاهی از این آزارها آنها را می پذیرند. در نهایت تمامی این عوامل منجر به افزایش و ادامه روند کودکی آزاری می شود.
نرگس حسینی نیا، روانشناس درباره تاثیرات خشونت بر روان کودکان به ایسنا اظهار داشت: بین تجربه پیوسته قرار گرفتن در معرض خشونت با بی اعتمادی، اعتماد به نفس پایین، رفتارهای ناسازگارانه، قدرت پایین انطباق و سازگاری، و احتمال انجام رفتارهای خشونت آمیز کودک در آینده، رابطه وجود دارد. در واقع خشونت به هر نوعی از رفتار از کلامی، فیزیکی، نژادی، و جنسی گفته می شود که سبب آزار فرد شود. با این وجود، کودکانی که شاهد خشونت هستند با کودکانی که خود قربانی خشونت هستند، متفاوتند.
رفتارهای ضد اجتماعی کودکان خشونت دیده
این روانشناس افزود: این مساله در حالی مطرح است که باتوجه به تحقیقات انجام شده، هر دو گروه از کودکان شاهد خشونت و قربانی خشونت ممکنست اختلالاتی همچون افسردگی، اضطراب، استرس بعد از سانحه، جسمی سازی یا رفتارهای ضد اجتماعی را از خود نشان دهند، هرچند ممکنست علایم در گروه قربانی شدیدتر باشد.
بگفته وی، کودکانی که به هر نوعی مورد خشونت قرار می گیرند، اغلب با شرم، خود سرزنشی و اضطراب دست و پنجه نرم می کنند و تغییرات رفتاری یا هیجانی ناگهانی کودکان می تواند بعنوان زنگ خطری برای پیگیری بیشتر والدین در نظر گرفته شود. توجه والدین به این امر از این حیث اهمیت پیدا می کند که در بعضی موارد کودکان به دلیلهای مختلف همچون شرم یا ترس، ممکنست علاقه ای به صحبت با والدین در این خصوص نداشته باشند.
والدین گاهی به صورت ناخواسته عامل خشونت کودکان هستند
حسینی نیا اضافه کرد: طی مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ در آمریکا انجام شد، متاسفانه حدود نیمی از قربانیان خشونت توسط افرادی که با آنها ارتباط نزدیک دارند مورد خشونت واقع شده اند. در این خصوص گاهی والدین به صورت ناخواسته عامل خشونت می شوند. این مساله خصوصاً درباب کودکان گروه اول یعنی شاهدان خشونت رایج است که والدین حین تعاملات بین فردی خود از رفتارهای پرخاشگرانه استفاده می نمایند و این امر می تواند سبب شود کودکان شاهد پرخاشگری و خشونت شوند. در بعضی موارد دیگر والدین با شیوه های برخوردشان با کودک، ممکنست به صورت ناخواسته کودکان را در گروه قربانیان خشونت قرار دهند.
وی معتقد می باشد که در بعضی مواقع کودک به سبب عدم اطلاع از حقوق خود مورد خشونت واقع می شود و والدین می توانند این حقوق را به کودکان آموزش دهند. برای مثال، والدین می توانند قسمت های خصوصی بدن را به کودکان آموزش دهند و به آنها تاکید کنند که هیچ کس اجازه دست درازی به این قسمت ها را ندارد. همین طور والدین باید به کودک اطمینان دهند که تحت هر شرایطی از آنها حمایت خواهند کرد و کودکان می توانند موضوع های مختلف را با والدین در بین بگذارند.
هر فرد زیر ۱۸ سال می تواند شخصا از آزارگر شکایت کند
فریده طه، فعال حقوق کودکان نیز در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این پرسش که آیا از لحاظ ساز و کار قانونی کودکان و نوجوانان می توانند شخصا نسبت به آزارهای وارده به خود شکایت کنند؟ اظهار داشت: باتوجه به قانون پشتیبانی از اطفال و نوجوانان، هر فرد زیر ۱۸ سال که مورد هر گونه خشونت از طرف افراد آشنا یا غریبه قرار گرفته باشد و یا در معرض بزه دیدگی واقع شده باشد، خود می تواند تقاضای رسیدگی و تعقیب مجرم را مطرح کند. همین طور نظر به اینکه این جرائم نیاز به شکایت شاکی خصوصی ندارد این کودکان می توانند در صورت اطلاع از هر گونه خشونت مقابل دوستان خود نیز دادگاه را باخبر و تقاضای رسیدگی کنند چونکه به سبب ماده ۳۰ این قانون حتی گزارشات بدون هویت اگر معقول بنظر برسند قابل پیگیری و تعقیب هستند. اما نکته قابل تامل این است که کودکان اغلب به سبب عدم آگاهی از حقوق خود به چنین آزارهایی تن می دهند.
شرم کودکان از بیان حقیقت، عامل سکوت در مقابل آزار
وی ادامه داد: در معرض خشونت بودن خصوصاً خشونت جنسی، یکی از مشکلاتی است که کودکان باتوجه به لطمه پذیری بالای خود با آن مواجهند، اما اغلب شاهد این هستیم که کودکان به سبب عدم آگاهی از حقوق خود به چنین آزارهایی تن می دهند، از طرف دیگر یکی از عوامل سکوت کودکان در مقابل چنین آزارهایی ترس یا شرم آنها از بیان حقیقت است؛ اینکه در بعضی موارد، خود کودک مورد مواخذه و بازخواست قرار گیرد عاملی برای عدم بازگویی موارد آزار و خشونت است. خصوصا در مواردی که عامل خشونت غیر از والدین و اعضای خانواده هستند، پس والدین هم باید این ارتباط دوستانه را با کودکان خود فراهم آورند که در صورت هرگونه بزه دیدگی و در معرض خطر بزه دیده شدن؛ والدین و سرپرستان قانونی خودرا در جریان قرار دهند.
برخورد با والدین آزارگر
این وکیل دادگستری با اشاره به مورد آزار گرفتن برخی کودکان از طرف والدین، افزود: مطابق با این قانون اگر اقدام یا عدم اقدام لازم والدین موجبات آزار روحی، جسمی، امنیتی، تربیتی و اخلاقی کودک را فراهم آورد با آنها نیز برخورد قانونی می شود. این اقدام مناسبی است چونکه در خیلی از گزارشات مربوط به جرائم مقابل کودکان و تضیع حقوق آنان؛ مرتکب و عامل نقض حق؛ والدین و سرپرستان قانونی کودک هستند که معمولا بدون تعقیب و بی مجازات می مانند. از طرف دیگر این امر فقط بوسیله دستگاه قضا و مجازاتهای کیفری تامین نمی گردد، برای مثال در مواردی که اعتیاد و یا فقر والدین منجر به آزار کودکان شده است وظیفه دولت حمایت جهت حل این شرایط است.
کودکان خشونت دیده خودرا با شرایط وفق می دهند
وی معتقد می باشد که، مسئله اقتدار و جایگاه والدین خصوصا پدر به سبب قانون و عرف جامعه گاه آنقدر قویست که مجالی برای تفکر کودک درباب حقوق خود نمی دهد به عبارتی در عمده موارد بااینکه کودک از شرایط راضی نیست اما می پذیرد و دیگر خودرا بزه دیده و قربانی نمی داند تا اعتراض کند یا تقاضای کمک و حمایت داشته باشد. او گویی خودرا با شرایط وفق داده و آنرا جزو سرنوشت خود می داند و این شرایط ناشی از جهل و عدم آگاهی او از حقوقش است.
تاثیر "پلیس ویژه کودکان" در احقاق حقوق آن ها
این فعال حقوق کودکان در آخر اظهار داشت: در جهت هرچه بهتر اجرائی شدن این قانون می توان به سازوکارهایی نظیر "دفتر پشتیبانی از اطفال و نوجوانان" و "پلیس ویژه کودکان و نوجوانان" اشاره نمود. پیش نویس لایحه پلیس ویژه کودکان و نوجوانان توسط وزارت دادگستری تهیه شده است لکن هنوز مراحل قانونی تصویب آن طی نشده است. در صورت ایجاد این سازوکار و آموزشهای لازم و معرفی این گروه ازپلیس ویژه به کودکان و برقراری ارتباط مناسب پلیس ویژه کودکان با مدرسه و دانش آموزان؛ امکان اطلاع رسانی موارد خشونت مقابل کودکان؛ از طرف خود کودکان به پلیس ویژه و متعاقبا پیگیری آن فراهم می شود.
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب