راز نقاشی های ترسناک باستانی که در آفریقا پیدا شد
به گزارش جوان بین، همشهری آنلاین نوشت: باستان شناسان در منطقه حفاظت شده ای در تانزانیا، نقاشی هایی ترسناک با سرهای بزرگ کشف کرده اند که هنوز معنای آن برایشان روشن نیست.
در سال ۲۰۱۸، باستان شناسان در منظقه حافظت شده ای در تانزانیا، به کشفی خیره کننده رسیدند: ۵۲ پناهگاه صخره ای که قبلا مستند نشده بود و روی آنها نقاشی شده بود. به جز تعداد انگشت شماری، هوازدگی همه را از بین برده بود. اما تصاویری که از هوازدگی جان به در برده بودند، به معمایی بزرگ تبدیل شدند.
این سایت که آماکهی ۴ «Amak'hee ۴» نام دارد، شامل نقاشی هایی از سه پیکر مرموز و انسان واره با سرهای بسیار بزرگ است. تاریخ گذاری این سایت دشوار است، اما باستان شناسان قدمت آنرا دست کم چندصد سال تخمین می زنند.
به جز پنج شکل که به رنگ سفیدند، بقیه با رنگدانه قرمز نقاشی شده اند. هوازدگی روی این رنگدانه و عدم وجود حیوانات اهلی نشان داده است که قدمت آن نسبتا زیاد است و قدمت آن به دوره جوامع شکارچی-گردآورنده در منطقه بازمی گردد.
روی تخته سنگ، حیواناتی به تصویر کشیده شده اند که به نظر حیواناتی وحشی چون زرافه، بوفالو و گاو کوهی هستند و همینطور انبوهی از پیکره های انسان وار با سرهایی بزرگ هم نقاشی شده اند. در میان نقاشی های این سایت، صحنه ای شامل سه تصویر، قابل توجه به نظر می آید. این سه فیگور به نظر دارای سر بوفالو هستند. گوش ها رو به پایینند و فرورفتگی مرکزی در نیم رخ، یادآور جای شاخ روی سر بوفالو است.
در فرهنگ گذشتگان مردم سانداوه در تازنانیا، اثری از انسان هایی با سر بوفالو یا مردمی که بتوانند به بوفالو تبدیل شوند، نیست، ازاین رو تصاویر امکان دارد چیز دیگری باشند. با این وجود، باستان شناسان می گویند که شاخ بوفالو نقش مهمی در آیین های سانداوه ایفا می کند. در فاصله ای نه چندان دور از این سایت باستان شناسی، نقاشی های صخره ای دیگری هم هستند که شباهت زیادی به این سه تصویر عجیب دارند.
در هر سه مکان، چهره های مشابهی با سرهای بزرگ مشاهده شده، باآنکه پیکره های سایت باستانشناسی کولو دارای نقشی راه راه هستند که به شکلی پوشش سر یا مدل مویی پرحجم تعبیر می شود. در هر سه سایت، فیگورها بوسیله ی یک خط در میانشان به هم متصل می شوند و هر سه دارای ترتیب و جهت های مشابه دست ها و بازوها هستند. نقاشی های آماکهی تفاوت های مهمی دارد و آن این که به سرها یکدست رنگ شده اند و به نظر می آید بر اهمیتشان تاکید گردیده است.
فیگورهای آماکهی به صورت قابل توجهی از سایت های نزدیک کولو بزرگتر است و این موتیف اصلی را به یک نقطه کانونی مرکزی تبدیل می کند که به نظر می آید بقیه داستان حول آن رخ می دهد.
مکان هایی که اخیرا مستند شده اند برای جوامع محلی شناخته شده اند، ازاین رو امکان دارد که آنها بتوانند معنای چهره های مرموز را روشن کنند. در همین حال، باستان شناسان به کار مستندسازی محوطه ها ادامه می دهند تا بتوانند ارتباط آنها با یکدیگر را دریابند.
۵۸۵۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب