گفتگو با عروس و دامادی كه در كوره پزخانه های جنوب تهران ازدواج كردند
به گزارش جوان بین خراسان نوشت: صحبت مراسم ازدواج كه می شود توی ذهن بسیاری از ما كلیشه های رایجی شكل می گیرد. هر روز زوج های زیادی هستند كه در همین فضاها مراسم خودشان را برگزار می كنند و به خانه بخت می روند اما در همین بین كسانی هم هستند كه ایده به خرج می دهند و این مراسم را متفاوت برگزار می كنند.
تفاوتی كه سبب می شود سودی از این كارشان هم به دیگران برسد. «علیرضا شارعی»، طلبه متولد 1376 است كه به اتفاق همسر خودش «كوثر عابدینی» یك تصمیم جالب گرفته اند.آن ها روز پنج شنبه به جای برگزاری مراسم ازدواج شان در تالارهای مجلل، به كوره پزهای اسلام آباد «شهرری» رفتند و به دور از تجملات رایج به ساده ترین شكل ممكن مراسم شان را برگزار كردند. مراسمی كه ویدئوی آن در فضای مجازی بازدید زیادی هم داشت. آنها مصمم بودند شادی شان را با مردمی محروم اما مهربان تقسیم كنند. كادویی كه این زوج جوان در این عروسی گرفتند نه هدایای مادی بلكه لبخندی بود كه روی لب های آدم های محروم جامعه نشست. در ضمن و برخلاف بقیه عروسی ها كه دیگران به عروس و داماد هدیه می دهند، این دفعه این زوج برای مردم این قسمت از شهر، چیز هایی بردندو به جز تقسیم گوشت گرم و سبد كالایی و ملزومات اولیه زندگی، شام ولیمه ازدواج شان را هم در كنار همین افراد نوش جان كردند. در پرونده امروز زندگی سلام، به سراغ این زن و شوهر رفتیم و با آنها درباره این تصمیم شان صحبت كردیم.
می خواستیم شادی خودمان را ببریم سر سفره فقرا علیرضا شارعی یك جوان دهه هفتادی است كه خودش را طلبه ای ساده معرفی می كند. او اصرار می كند نمی خواهم شخصی در این ماجرا برجسته شود بلكه خود عمل است كه باید دیده شود. علیرضا هدفش از انجام این كار جالب را این گونه توضیح می دهد: «علامه بزرگواری به نام علامه حائری می فرمایند وقتی می بینید عالم تاریك است، نگویید عالم تاریك است. اول از خودتان شروع كنید، برخیزید خودتان شمعی روشن كنید. ما هم تصمیم گرفتیم سهم خودمان را ادا نماییم و شمعی روشن كرده باشیم. ما اصرار داشتیم هم خصوصیت های یك ازدواج آسان را رعایت نماییم و هم با الگوگیری از زندگی حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) سیره و سنت آنها را ادامه دهیم. ما تصمیم گرفتیم در این مراسم، با فقرا شریك شویم و این شادی خودمان را ببریم سر سفره فقرا و جشن مان را در كنار آنها برگزار نماییم. ما حتی كوشیدیم سنت ولیمه دادن را هم رعایت نماییم و این وعده غذایی را حتما بدهیم. در واقع ما هم سنت ها را رعایت و هم كوشیدیم سودی از این اتفاق به مستضعفان برسد.» شادی فقرا به خصوص كودكان غیرقابل وصف بود از مراسم ازدواج آقای شارعی و خانم عابدینی ویدئوها و عكسهایی انتشار یافته كه در یكی از این ویدئوها دختربچه ای اهل این كوره پزخانه می گفت نخستین بار است كه یك مراسم عروسی را از نزدیك می بیند. درباره حال و هوای ساكنان منطقه از شارعی می پرسم كه او می گوید: «آن قدر خوشی در چهره هایشان زیاد بود كه نمی توانم آنرا توصیف كنم. الان هم كه آن حال و هوا را به یاد می آورم اشك در چشم هایم حلقه می زند و گریه ام می گیرد. دعای خیر آن مردم عزیز، بهترین هدیه ای بود كه می توانستم دریافت كنم. حاضرم زندگی ام را بدهم و باردیگر آن دعاهای خیر را بشنوم. خوشحالم كه با این مراسم و مقداری مایحتاج كه برای مردم آن منطقه برقرار شد تا مدت كوتاهی هم كه شده زندگی بهتری دارند. البته این آغاز یك راه است و دیگران هم باید به سهم خودشان كبریتی را روشن كنند تا به تدریج به یك مشعل روشن تبدیل شود». چندین زوج در این مراسم، تصمیمی مشابه ما گرفتند از شارعی درباره واكنش اطرافیان و خانواده درباره این تصمیم می پرسم كه توضیح می دهد: «خانواده من و خانمم كه كاملا موافق بودند. من و خانمم تحت شیوه تربیتی پدر و مادرهای خودمان بوده ایم كه شخصیت ما را به وجود آورده است. طبیعی می دانم پدر و مادرم خودشان جلوتر از ما پذیرنده این اتفاق باشند. اما بین دوستان و اقوام، طبیعی است كه ممكنست حرف و حدیث هایی وجود داشته باشد. علت مشخصی هم دارد. خیلی ها از این نوع مراسم تصور خاصی نداشتند و همین مبهم بودن سبب می شد نگران باشند. اما بعد از برگزاری، هركسی كه آنرا از نزدیك دیده بود، حس خوبی داشت و ما را به خاطر انجام این كار تحسین می كرد. بسیاری از جوان ها همان جا تصمیم گرفتند اقدام مشابهی را انجام دهند. خیلی ها گفتند تشویق شده اند به زندگی مردم مناطق محروم توجه بیشتری نشان دهند. من همه این ها را توفیق خدا می دانم و خیلی خوشحالم كه اتفاق افتاده است». جامعه و مسئولان، حواس شان به فقرا باشد از شارعی می پرسم اصلا چه شد كه این كوره پز خانه ها را انتخاب كردید كه می گوید: «ببینید من خودم اهل قم هستم. اما اگر این منطقه نزدیك تهران را انتخاب كردم، كارم دلیل داشت. من عمدا این منطقه را كه در نزدیكی تهران است، انتخاب كردم تا ذهن ها و توجه ها را به این منطقه جلب كنم. البته ما قبلا در كارهای جهادی به این مناطق رفته بودیم اما این منطقه را برای برگزاری مراسم انتخاب كردیم تا جامعه و مسئولان ببینند كه در كنار گوش همین پایتخت با همه سر و صدایش، چنین مردمی هم زندگی می كنند. آدم هایی كه احتیاجات اولیه زندگی شان هم فراهم نشده است و برای خیلی مسائل معیشتی شان گرفتار مشكل هستند. به نظرم قسمتی از جامعه یا مسئولان به خواب رفته اند كه مردم چنین مناطقی را فراموش كرده اند. من خواستم به صورتی جامعه، مسئولان و رسانه ها را بیدار كنم تا این محرومیت ها دیده شوند. این ها هم مردم ما هستند». مراسم عروسی دیگری نخواهیم گرفت در چنین اتفاقاتی، همیشه آدم هایی هم هستند كه سوالات و ابهاماتی را مطرح می كنند. مثلا كاربرانی در فضای مجازی نوشته بودند كه ممكنست آقای شارعی و همسرش هم مراسم جداگانه ای را باردیگر برگزار كنند و بزودی ویدئوهایش سر از شبكه های اجتماعی درخواهد آورد! شارعی در پاسخ به این پرسش می خندد و می گوید: «بله افرادی بوده اند كه به من گفته اند حتما شما می خواهید مراسم دیگری هم برگزار كنید. من در پاسخ شان به شوخی می گویم حاضرم نشانی منزل و شماره تلفنم را به آنها بدهم تا بیایند یك هفته در خدمت شان باشیم و ببینند ما مراسم دیگری برگزار نخواهیم كرد. یا حتی حاضرم 24 ساعته لایو اینستا از زندگی ام بگذارم تا مطمئن شوند مراسم دیگری در كار نخواهد بود. ما به هر حال نیت مان خدایی بود. به نظر من بعضی وقت ها اگر كاری انجام دهید و هیچ كس ایرادی نگیرد، باید كمی به خودتان شك كنید. چنین ایرادهایی همیشه هست و شاید نشان میدهد كار شما درست به انجام رسیده است». كارگردان این مراسم، خداوند بود آثار توكل و مصمم بودن را در جای جای صحبت های شارعی می توان حس كرد. از او می پرسم حالا كه چنین تصمیم سختی را عملی كردید، خودتان چه حسی به آن دارید؟ شارعی پاسخ می دهد: «من این كار را كاملا خدایی می دانم. شاید قسمتی از اجرای آن بر عهده من یا اشخاص دیگر همراهم، خانواده مان و دوستان بوده باشد اما كارگردانی این رویداد بر عهده خود خداوند بوده است. در یك اتفاق خدایی، دیگر ما اشخاص كنار می رویم. كار خدایی، كاری است كه خود عمل بیشتر از هر چیز دیگری برجسته می شود. بعدها هم اگر از آن یادشود، باید از خود عمل یاد شود و تداوم یابد. قائم به شخص هم نباشد. در این رویداد انگار تمام قواعد دنیوی بین ما به هم ریخته بود. جالب است بدانید حتی خانم هایی كه در چیدن سفره عقد این مراسم كمك كرده بودند، پس از مراسم گفتند نیاز به تشكر نیست. ما خوشحال هستیم توفیق داشتیم یك سفره عقد خدایی را پهن كنیم». مراسم مان پر بركت بود این طلبه جوان درباره طرح اولیه و ایده انجام چنین كاری، می گوید: «می توانیم بگوییم این تصمیمی بود كه من و همسرم با هم گرفتیم. ما قبلا این مناطق را در اردوهای جهادی از نزدیك دیده بودیم. من به خانمم گفتم ما خیلی راحت و معمولی می توانیم مراسم ازدواج خودمان را شبیه بقیه برگزار نماییم. ما می توانستیم سفره اطعامی پهن نماییم و آدم هایی سر سفره مان بیایند كه شب عروسی مرغ بخورند در صورتیكه روزهای قبلش هم مرغ خورده اند و روزهای بعدش هم خواهند خورد. اما می توانیم این سفره را هم ببریم جایی پهن نماییم كه آدم های نیازمند و محروم بر سر آن بنشینند. البته از اقوام و دوستان و حتی بقیه مردم هم دعوت عمومی كردیم و گفتیم اگر می توانید بیایید در مراسم ما شركت كنید. جالب است كه ارزیابی اولیه ما طبخ آبگوشت برای حدود 500 نفر بود اما بیشتر از 800 نفر كه از دیگر مناطق فقیر همان قسمت شهر هم بودند در مراسم شركت داشتند و خدا را شكر به خوبی مراسم انجام شد و غذای عروسی هم انگار بركت داشت و كم نیامد. من هنوز بركت این مراسم را باور نمی كنم». رسانه ها را به مناطق محروم كشاندم خبر برگزاری این مراسم به سرعت در شبكه های اجتماعی پیچید. حتی بعضی خبرگزاری ها برای پوشش مراسم عروسی در آن منطقه حاضر شدند. شارعی درباره رسانه ای شدن این اتفاق، می گوید: «راستش اولش كه قصد برگزاری مراسم را داشتیم، فكر كردیم شاید بدون سروصدا باید این كار را انجام دهیم. اما كمی كه گذشت به این فكر كردیم كه با مطرح شدن آن در رسانه ها كمك می نماییم این محرومیت ها و ساكنان این مناطق بیشتر دیده شوند. جایی با من گفت و گو كردند و من گفتم شما باید بروید این مناطق را ببینید و با آن مردم حرف بزنید. ما در واقع خواستیم توجه رسانه ها را به این مناطق جلب نماییم. شاید اگر من مراسم را این جا نمی آوردم توجه بسیاری از رسانه ها به این سمت و سو جلب نمی شد. به نظرم بعضی رسانه ها این روزها مدام به دنبال حاشیه های بی فایده هستند در صورتیكه متن جامعه، مردم چنین مناطق محروم و ضعیفی هستند». رضایت خدا ضامن خوشبختی است آن گونه كه در خبرها و صحبت ها متوجه شده ام خود شارعی و همسرش هم یك زندگی ساده و طبیعتا بسیاری از مشكلات زندگی معمول ما را دارند. از خانم عابدینی درباره این كه چه چیزی را عامل خوشبختی در زندگی آینده اش می داند و نقش پول در این میان چقدر پررنگ است، می پرسم كه می گوید: «ما هم مشكلات مالی داریم مثل همه. این چالش ها و استرس های مالی در زندگی همه ما كم یا زیاد وجود دارد منتها این نباید سبب شود دیگران را فراموش نماییم. نباید فكر نماییم پول خوشبختی را تضمین می نماید. من همیشه تلاش می كنم به جای این چیزها به رضایت خداوند فكر كنم. رضای خداوند كه در كاری وجود داشته باشد، آن موقع می توان گفت خوشبختی تضمین شده است. در همین كار هم از سوی بعضی اطرافیان ابتدا نگرانی ها و مقاومت هایی وجود داشت اما این نگرانی ها بیشتر به خاطر گنگ بودن این اتفاق بود. خیلی ها تصوری از آن نداشتند. بعد كه فهمیدند همه حس خوبی داشتند. من هم این پیشنهاد را با اشتیاق پذیرفتم چون حس كردم رضایت خداوند در این كار وجود دارد». مثل همه دخترها عاشق پوشیدن لباس عروسی بودم اما... اگر در یك فضای معمول و متداول نگاه نماییم، بطور قطع بسیاری از دخترخانم ها و خانواده هایشان دوست دارند مراسم عروسی شان باشكوه و به شكل معمولی اجرا شود. این كه دخترخانمی به راحتی قبول كند كه مراسمش این گونه اجرا شود باید چالش هایی داشته باشد. كوثر عابدینی عروس خانم كه متولد 1380 است البته وجود این مسائل را رد نمی كند اما می گوید: «من هم مثل بسیاری از دخترخانم ها ذهنیت معمول را داشتم. من هم دوست داشتم توی آن لباس عروس در یك مراسم بزرگ تر حاضر شوم اما من از همه این ها به خاطر شیرینی لبخند مردم محروم گذشتم. من وقتی شادی را در چهره آدم ها می دیدم تمام آن حس خوبی را كه لازم داشتم می گرفتم و دیگر حاضر نیستم آنرا با چیز دیگری عوض كنم». 2323
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب